"Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość," (Kol 3,12)

J 3, 22-36

22 Potem Jezus i uczniowie Jego udali się do ziemi judzkiej. Tam z nimi przebywał i udzielał chrztu. 23 Także i Jan był w Ainon, w pobliżu Salim, udzielając chrztu, ponieważ było tam wiele wody. I przychodzili [tam] ludzie i przyjmowali chrzest. 24 Nie wtrącono bowiem jeszcze Jana do więzienia. 25 A powstał spór między uczniami Jana a [pewnym] Żydem w sprawie oczyszczenia. 26 Przyszli więc do Jana i powiedzieli do niego: «Nauczycielu, oto Ten, który był z tobą po drugiej stronie Jordanu i o którym ty wydałeś świadectwo, teraz udziela chrztu i wszyscy idą do Niego». 27 Na to Jan odrzekł: «Człowiek nie może otrzymać niczego, co by mu nie było dane z nieba. 28 Wy sami jesteście mi świadkami, że powiedziałem: Ja nie jestem Mesjaszem, ale zostałem przed Nim posłany. 29 Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem; a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go, doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca. Ta zaś moja radość doszła do szczytu. 30 Potrzeba, by On wzrastał, a ja się umniejszał. 31 Kto przychodzi z wysoka, panuje nad wszystkimi, a kto z ziemi pochodzi, należy do ziemi i po ziemsku przemawia. Kto z nieba pochodzi, Ten jest ponad wszystkim. 32 Świadczy On o tym, co widział i słyszał, a świadectwa Jego nikt nie przyjmuje. 33 Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny. 34 Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela [mu] Ducha. 35 Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. 36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży».

Janowi nie przeszkadza fakt, że Jezus udziela chrztu mało tego, sam cieszy się z tego i postanawia „nie zasłaniać” sobą Pana Boga, nie dąży do jakieś rywalizacji i nie odczuwa żadnej zazdrości wobec Chrystusa. Jan ma całkowitą świadomość tego, że to, kim jest i to, co otrzymał nie jest jego własnością, lecz pochodzi od Bóg, jest darem Bożym. Wyrażają to słowa: człowiek nie może otrzymać niczego, co by mu nie było dane z nieba. A także; Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał. Człowiek jest nieustannie obdarowywany przez Boga, lecz największym darem jaki może od Niego otrzymać jest On sam, świadomość tego, że Bóg jest obecny i działa w życiu konkretnej osoby. Może dlatego Jezus także chrzci, by pokazać Janowi i potwierdzić, że to, co czyni pochodzi od Boga i ma Jego szczególne błogosławieństwo. Jan natomiast raduje się Jezusem, który przecież jest nieskończenie większy i potężniejszy niż on. Ta radość dochodzi do szczytu, gdyż nie ma większej radości niż obecność Boga w życiu człowieka. Ta obecność nie może mieszać się ze smutkiem, gdyż smutek z powodu przyjęcia Boga jest czymś nienormalnym, co nie powinno w ogóle mieć miejsca w życiu człowieka. Nawet jeżeli trzeba Bogu ustąpić, stanąć z boku, wycofać się i pozwolić działać Jemu, to i tak jest szczególna i wielka radość, gdyż Bóg jest najważniejszy i jest samą dobrością i miłością. Bóg to właśnie przynosić ze sobą w życie człowieka, nie rywalizując z niczym i nikim o akceptacje, miłość czy uwagę. Bóg nie chce zagarniać serca człowieka, lecz ubogacić je swoją obecnością i miłością, dając mu nieskończenie więcej niż świat czy ktokolwiek inny dać może. Stąd słowa na końcu tej perykopy mówiące o tym, że kto przyjmuje Boga, temu bez wiary udziela On swojego Ducha.

Jest to dar i wiele większy i piękniejszy niż wszystko to, co może dać inny człowiek. Bo człowiek daje „tylko” Bóg daje „aż”. Dlatego najpełniejsze pociesznie przychodzi zawsze od Boga, który jako jedyny potrafi zaspokoić w pełni każde ludzkie pragnienie.

© Milosierni.com 2023

Milosierni13@gmail.com

(+1) 908 476 1477

"Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość," (Kol 3,12)