Przygotowanie do aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi

Siedem dni na poznanie Najświętszej Dziewicy

Dzień Dwudziesty drugi

W imię̨ Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen.

Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego, który się̨ począł z Ducha Świętego, narodził się̨ z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł i pogrzebion, zstąpił do piekieł, trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa, siedzi po prawicy Boga Ojca Wszechmogącego, stamtąd przyjdzie sadzić́ żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, Świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.

Dziesiątka różańca w intencjach złożonych w Niepokalanym Sercu Maryi.

Modlitwa do Ducha Świętego

Duchu Święty przyjdź,

Oświeć mrok umysłu,

Porusz moje serce,

Pokaż drogę do Jezusa,

Duchu Święty, przyjdź.

Maryjo, któraś najpełniej

Przyjęła słowo Boże,

Prowadź mnie.

Duchu Święty, przyjdź!

Rozważania

„Bóg Ojciec zgodził się, by w swoim życiu nie uczyniła Ona żadnego cudu, przynajmniej głośnego, chociaż dał Jej potrzebną do tego moc. Bóg Syn zgodził się, by prawie całkowicie milczała, chociaż dał Jej swoją mądrość. Bóg Duch Święty, zgodził się, by Jego Apostołowie i Ewangeliści mówili o Niej bardzo niewiele i tylko tyle, ile było trzeba, aby dać poznać Jezusa Chrystusa, chociaż była Jego wierną Oblubienicą. Maryja jest wspaniałym arcydziełem Najwyższego, którego poznanie i posiadanie zastrzegł On dla siebie. Maryja jest przedziwną Matką Syna, który, aby utwierdzić Ją w pokorze, znalazł upodobanie w upokarzaniu i ukrywaniu Jej życia, zwracając się do Niej słowem niewiasta, mulier, jak do osoby obcej, chociaż w sercu poważał Ją i kochał bardziej niż wszyscy aniołowie i ludzie. Maryja jest źródłem zapieczętowanymi wierną Oblubienicą Ducha Świętego, do której tylko On ma dostęp. Maryja jest przybytkiem i spoczynkiem Trójcy Przenajświętszej, w którym Bóg jest w sposób wspanialszy i bardziej boski niż w jakimkolwiek innym miejscu na świecie, nie wyłączając Jego siedziby nad cherubinami i serafinami. I żadnemu, najczystszemu nawet, stworzeniu nie wolno tam wejść bez wielkiego przywileju.”

Ludwik Maria Grignion de Montfort, Traktat o prawdziwym nabożeństwie do NMP 4-5, Warszawa, 2018, s. 21-22.

Z dziewiętnastego rozdziału Ewangelii św. Jana spoglądamy na Maryję, tym razem stojącą pod Krzyżem umierającego Chrystusa. Kiedy komentuje się zazwyczaj ten fragment, odnosi się go do Kościoła, który Jezus w osobie Jana oddaje w ręce Maryi, lecz także Maryję oddaje w ręce Jana. To bardzo ważna prawda, która pokazuje mi, że nie tylko Matka Boża jest odpowiedzialna za mnie, lecz ja także jestem za Nią odpowiedzialny. To ogromna łaska i wyróżnienie dla mnie, że Jezus w ostatnim momencie swojego życia oddaje mi swoją Matkę, bym zajął się Nią i kochał Ją tak jak On Ja kochał. To taki najpiękniejszy prezent jaki ktoś może dać, gdyż daje coś najbliższego i najcenniejszego dla mnie. Poświęcenie Jezusa, danie nam Maryi za Matkę nie jest jednak czysto symbolicznym gestem, lecz pokazaniem troski Boga o nas i zapewnieniem, że nie zostaniemy na tym świecie sami. Św. Jan Paweł II komentując ten fragment zwraca szczególną uwagę na moment, w którym Jezus ofiarowuje Janowi Maryję za Matkę, a jest to moment szczególnej boleści, której doświadcza Ona, stojąc pod krzyżem. Przecież Jezus miał prawie trzy lata na to, by dać swojemu uczniowi Maryję za Matkę, a wybrał właśnie ten szczególny, wydawać by się mogło nienajlepszy moment. Jezus chciał, żeby ktoś pocieszył Jego stroskaną Matkę w Jej bólu, by stał się Jej bliski właśnie w tym szczególnym momencie, gdy wydawać by się mogło, że zostanie Ona sama. To właśnie w momencie największej boleści, cierpienia człowiek otrzymuje jako wsparcie Matkę samego Boga. Maryja zaś otrzymuje nie tylko Jana, Ona staje się Matką wszystkich wierzących, otrzymując nową misję, stając się Matką Kościoła, który zrodził się z przebitego boku Chrystusa na krzyżu. Dlatego Maryja jest naszą Matką w pełnym tego słowa znaczeniu, to znaczy towarzyszy nam nie tylko w chwilach radości, sukcesów i uniesienia, lecz także w naszym bólu, cierpieniu i opuszczeniu.

Ojciec Marcin Ćwierz, OSPPE

"A. Wiele różnych prawdziwych nabożeństw do Najświętszej Dziewicy

[24] Jest bowiem wiele nabożeństw do Najświętszej Dziewicy: i nie mówię tu o tych fałszywych.

[25] Pierwsze polega na wypełnianiu obowiązków chrześcijanina, który unika grzechu śmiertelnego, działa raczej z miłości niż z lęku oraz modli się od czasu do czasu do Najświętszej Dziewicy i czci Ją jako Matkę Bożą, jednak bez jakiegoś specjalnego do Niej nabożeństwa.

[26] Drugie polega na tym, że żywi się do Najświętszej Dziewicy najdoskonalsze uczucia szacunku, miłości, ufności i czci. Skłania ono do wstępowania do bractw różańcowych, szkaplerznych, do odmawiania Koronki i Różańca Świętego, do oddawania czci Jej obrazom i ołtarzom, do oddawania Jej publicznie chwały i wstępowania do Jej zgromadzeń. I to nabożeństwo, wykluczając grzech, jest dobre, święte i godne pochwały; jednak nie jest ono tak doskonale ani tak zdolne odciągnąć dusze od stworzeń i oderwać je od siebie samych, by ja zjednoczyć z Jezusem Chrystusem…

[27] Trzecie nabożeństwo do Najświętszej Dziewicy, znane i praktykowane przez bardzo niewiele osób, jest tym, które ukażę.

B. Doskonała Praktyka Nabożeństwa do Maryi

1. Na czym ono polega

[28] Duszo wybrana, polega ono na całkowitym oddaniu się jako niewolnik Maryi, a przez Nią Jezusowi; dalej na czynieniu wszystkiego z Maryją, w Maryi, przez Maryję i dla Maryi.

Wyjaśnię te słowa.

[29] Należy wybrać odpowiedni dzień by oddać się, poświecić i ofiarować dobrowolnie i z miłości, bez przymusu, całkowicie i bez zastrzeżeń, swe ciało i swoją duszę; dobra zewnętrzne, jak dom, rodzinę i dochody; dobra wewnętrzne duszy, to znaczy zasługi, łaski, cnoty i zadośćuczynienia,

Trzeba tutaj zauważyć, że przez to nabożeństwo składa się Jezusowi przez Maryję ofiarę ze wszystkiego, co dusza ma najdroższego, a której to ofiary nie żąda żaden zakon, ofiary z posiadanego prawa do dysponowania samym sobą i wartością własnych modlitw, jałmużn, umartwień i zadośćuczynień; tak iż pozostawia się je do całkowitej dyspozycji Najświętszej Dziewicy, by używała ich według swej woli dla większej chwały Boga, którą Ona jedna zna doskonale.

[30] Pozostawiamy do jej dyspozycji cala wynagradzającą i błagalną wartość naszych dobrych uczynków: tak że złożywszy z nich ofiarę, choć bez żadnego ślubu, nie jesteśmy już panami żadnego dobra, jakie czynimy; ale Najświętsza Dziewica może je przyznać bądź jakiejś duszy czyśćcowej, by ja wspomóc lub wyzwolić, bądź jakiemuś biednemu grzeszników, by go nawrócić.

[31] Przez to nabożeństwo składamy w ręce Najświętszej Dziewicy nasze zasługi; ale po to, by ich strzegła, powiększała je i upiększała, ponieważ nie możemy użyczać jedni drugim zasług łaski uświecającej, ani chwały…

Ale oddajemy Jej wszystkie nasze modlitwy i dobre uczynki, jako błagalne i wynagradzające, aby je rozdzielała i przyznawała, komu Jej się podoba; a jeśli po takim ofiarowaniu się Najświętszej Dziewicy zapragniemy ulżyć jakieś duszy czyśćcowej… ocalić jakiegoś grzesznika, wesprzeć któregoś z przyjaciół naszymi modlitwami, jałmużną, naszymi umartwieniami, naszymi ofiarami, będziemy musieli prosić Ją o to pokornie i zadowolić się tym, co Ona postanowi bez naszej wiedzy; przekonani, że wartość naszych uczynków, pochodzących z tej samej ręki, która posługuje się Bóg, by udzielić nam swoich łask i darów, niechybnie przyczyni się do większej Jego chwały.

[32] Powiedziałem, że to nabożeństwo polega na oddaniu się Maryi jako niewolnik. Trzeba zauważyć, że są trzy rodzaje niewoli.

Pierwsza jest niewola naturalna; w ten sposób niewolnikami Boga są ludzie, dobrzy i źli.

Druga to niewola przymusowa; w ten sposób niewolnikami Boga są złe duchy i potępieni.

Trzecia jest niewola miłości i woli; i tak właśnie powinniśmy ofiarować się Bogu przez Maryję, w najdoskonalszy sposób, jakim może posłużyć się stworzenie, by oddać się swojemu Stwórcy.

[33] Zauważcie także, że jest wielka różnica miedzy sługą a niewolnikiem. Sługa chce zapłaty za swoje usługi; niewolnik nie otrzymuje jej wcale. Słudze wolno opuści pana, kiedy zechce, i służy mu on tylko przez pewien czas; niewolnik w istocie nie może go opuścić i jest mu wydany na zawsze. Sługa nie daje swojemu panu prawa decydowania o życiu albo śmierci względem siebie; niewolnik oddaje się cały, tak ze jego pan mógłby spowodować jego śmierć, nie będąc niepokojonym przez sąd.

Łatwo jednak zauważyć, że niewolnik z przymusu pozostaje w najściślejszej zależności, która właściwie może dotyczyć tylko człowieka i jego Stwórcy. Dlatego właśnie chrześcijanie nie maja takich niewolników; tak postępują jedynie Turcy i bałwochwalcy.

[34] Szczęśliwa i po tysiąckroć szczęśliwa jest dusza szczodra, która oddaje się Jezusowi przez Maryję, jako niewolnik z miłości, zrzuciwszy uprzednio przez chrzest tyrańską niewole złego ducha."

Ludwik Maria Grignion de Montfort, Tajemnica Maryi, Promic Warszawa 2008, 24-34, s.41-48.

Modlitwy:

LITANIA DO DUCHA ŚWIĘTEGO

Ludwik Maria Grignon de Montfort

Kyrie, elejson, Chryste, elejson, Kyrie, elejson.

Chryste, usłysz nas, Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże, – zmiłuj się nad nami.

Synu, Odkupicielu świata, Boże,

Duchu Święty, Boże,

Święta Trójco, jedyny Boże,

Duchu Święty, od Ojca i Syna pochodzący, – zmiłuj się nad nami.

Duch Boży, któryś na początku świata nad wodami się unosił i uczynił je płodnymi,

Duchu Święty, za którego natchnieniem święci mężowie Boży przemawiali,

Duchu Święty, którego namaszczenie uczy nas wszelkiej mądrości,

Duchu Święty, dający świadectwo Chrystusowi Panu,

Duchu prawdy, pouczający nas o wielkiej Prawdzie,

Duchu Święty, któryś zstąpił na Maryję Pannę,

Duchu Pański, wszystką ziemię napełniający,

Duchu Boży, któryś jest w nas,

Duchu Mądrości i rozumu,

Duchu rady i męstwa,

Duchu umiejętności i pobożności,

Duchu bojaźni Bożej,

Duchu łaski i miłosierdzia,

Duchu mocy, miłości i umiaru,

Duchu wiary, nadziei, miłości i pokoju,

Duchu pokory i czystości,

Duchu dobroci i słodyczy,

Duchu łask wszelkich,

Duchu Święty, tajemnice Boże przenikający,

Duchu Święty, modlący się za nas błaganiem niewymownym,

Duchu Święty, któryś na Chrystusa Pana w postaci gołębicy stąpił,

Duchu Święty, przez którego dostępujemy odrodzenia,

Duchu Święty, serca nasze miłością napełniający,

Duchu Święty, wybraństwa dzieci Bożych,

Duchu Święty, zstępujący na uczniów Jezusowych w postaci języków ognistych,

Duchu Święty, którym Apostołowie zostali napełnieni,

Duchu Święty, rozdający dary swe każdemu według własnej woli, – zmiłuj się nad nami.

Bądź nam miłościw – przebacz nam, Panie. Bądź nam miłościw, – wysłuchaj nas, Panie.

Od wszelkiego złego, – wybaw nas, Panie.

Od grzechu każdego,

Od pokus i zasadzek szatańskich,

Od zarozumiałości i rozpaczy,

Od opierania się Prawdzie objawionej,

Od uporu i zatwardziałości serca,

Od wszelkiej zmazy duszy i ciała,

Od ducha nieczystego,

Od wszelkiej złej woli,

Przez odwieczne pochodzenie Twe od Ojca i Syna, – wybaw nas, Panie.

Przez wcielenie Jezusa Chrystusa, które się przez Ciebie dokonało,

Przez zstąpienie Twe na Chrystusa Pana nad Jordanem,

Przez zstąpienie Twe na Apostołów,

W dzień sądu Twego,

My biedni grzesznicy, Cię prosimy, – wysłuchaj nas, Panie.

Abyśmy żyjąc z Ducha, również z Ducha działali, – wysłuchaj nas Panie.

Abyśmy pomni na to, żeśmy świątynią Ducha Świętego, nigdy jej nie zbezcześcili,

Abyśmy żyjąc wedle Ducha, nie ulegali pożądaniom ciała,

Abyśmy nigdy nie zasmucili Ciebie, któryś jest Duchem Bożym,

Abyśmy zachowali jedność Ducha w więzi pokoju,

Abyśmy pochopnie nie dawali wiary wszelkiemu duchowi,

Abyśmy doświadczali wszelkiego Ducha, czy od Boga pochodzi,

Abyśmy w sobie ducha prawego odnowili, – wysłuchaj nas Panie.

Abyś nas swym Duchem wszechwładnym umocnił,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – przepuść nam, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – wysłuchaj nas, Panie.

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, – zmiłuj się nad nami.

K. Ześlij Ducha Twego, a powstanie życie

W. I odnowisz oblicze ziemi.

Módlmy się:
Boże, któryś pouczał serca wiernych światłem Ducha Świętego, daj nam w tymże Duchu poznać, co jest prawe i pociechą Jego zawsze się radować. Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen

Ave maris Stella

1. Witaj, Gwiazdo morza,

Wielka Matko Boga,

Panno zawsze czysta,

Bramo niebios błoga.

2. Ty, coś Gabriela

Słowem przywitana,

Utwierdź́ nas w pokoju,

Odmień́ Ewy miano.

3. Winnych wyzwól z więzów,

Ślepym przywróć́ blaski,

Oddal nasze nędze,
Uproś́ wszelkie łaski.

4. Okaż, żeś jest Matką,

Wzrusz modłami swymi

Tego, co Twym Synem

Zechciał być́ na ziemi.

5. O Dziewico sławna
I pokory wzorze,

Wyzwolonym z winy

Daj nam żyć w pokorze.

6. Daj wieść́ życie czyste,

Drogę̨ ściel bezpieczną,

Widzieć́ daj Jezusa,
Mieć́ z Nim radość́ wieczną.

7. Bogu Ojcu chwała,

Chrystusowi pienie,
Obu z Duchem Świętym

Jedno uwielbienie. Amen.

Litania Loretańska

Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.

Ojcze z nieba, Boże, - zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże,
Duchu Święty, Boże,
Święta Trójco, Jedyny Boże,

Święta Maryjo, - módl się za nami.
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Matko Chrystusowa,
Matko Kościoła,
Matko łaski Bożej,
Matko Miłosierdzia,
Matko nieskalana,
Matko najczystsza,
Matko dziewicza,
Matko nienaruszona,
Matko najmilsza,
Matko przedziwna,
Matko dobrej rady,
Matko Stworzyciela,
Matko Zbawiciela,
Panno roztropna,
Panno czcigodna,
Panno wsławiona,
Panno można,
Panno łaskawa,
Panno wierna,
Zwierciadło sprawiedliwości,
Stolico mądrości,
Przyczyno naszej radości,
Przybytku Ducha Świętego,
Przybytku chwalebny,
Przybytku sławny pobożności,
Różo duchowna,
Wieżo Dawidowa,
Wieżo z kości słoniowej,
Domie złoty,
Arko przymierza,
Bramo niebieska,
Gwiazdo zaranna,
Uzdrowienie chorych,
Ucieczko grzesznych,
Pocieszycielko strapionych,
Wspomożenie wiernych,
Królowo Aniołów,
Królowo Patriarchów,
Królowo Proroków,
Królowo Apostołów,
Królowo Męczenników,
Królowo Wyznawców,
Królowo Dziewic,
Królowo wszystkich Świętych,
Królowo bez zmazy pierworodnej poczęta,
Królowo wniebowzięta,
Królowo różańca świętego,
Królowo rodzin,
Królowo pokoju,
Królowo Polski,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

K. Módl się za nami, Święta Boża Rodzicielko.
W. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych.

Módlmy się: Panie, nasz Boże, daj nam, sługom swoim, cieszyć się trwałym zdrowiem duszy i ciała, a za wstawiennictwem Najświętszej Maryi, zawsze Dziewicy, uwolnij nas od doczesnych utrapień i obdarz wieczną radością. Przez Chrystusa, Pana naszego.
Amen.

Modlitwa do Maryi – Św. Ludwika Grignon de Montfort
Pozdrawiam Cię, Maryjo, ukochana Córko przedwiecznego Ojca, uwielbiona Matko Syna i wierna Oblubienico Ducha Świętego.
Pozdrawiam Cię, Maryjo, moja droga Matko, moja łagodna Pani i moja potężna Królowo.
Pozdrawiam Cię moja radości, moja chwało, moje serce i moja duszo!
Jesteś cała dla mnie przez miłosierdzie, a ja jestem cały Twój z powodu sprawiedliwości; choć niezupełnie jeszcze (jestem Twój)! Z tego powodu całkowicie się oddaje Tobie na nowo w niewolę, bez zatrzymywania dla siebie czy dla innych czegokolwiek. Jeśli widzisz coś we mnie, co nie należy do Ciebie, proszę Cię, usuń to ze mnie, co nie należy do Ciebie, proszę Cię usuń to ze mnie natychmiast i stań się absolutną Władczynią całej mojej istoty. Zniszcz, wykorzeń i unicestwij we mnie, co Bogu się nie podoba; zasadź, pielęgnuj i stwórz (we mnie), co Tobie przyjemność sprawi. Światło Twojej wiary niech rozprasza ciemności mojego ducha, a Twoja głęboka pokora niech zajmie miejsce mojej pychy; niech Twoje niezwykłe skupienie położy kres rozproszeniom mojej niespokojnej wyobraźni i niech Twoje nieustanne widzenie Boga napełni moją pamięć Jego obecnością. Ogień Twojego serca niech rozszerzy moje i rozpali moją letniość i oziębłość. Niech Twoje cnoty zajmą miejsce moich grzechów i niech Twoje zasługi będą u Boga moją ozdobą i ucieczką!
Na koniec, moja najdroższa i ukochana Matko, jeśli to możliwe, daj, abym nie miał już żadnego innego ducha – prócz Ducha Twojego – dla poznania Jezusa Chrystusa i Jego Boskich pragnień; abym nie miał już innej duszy – jak tylko Twoją – by wielbić i wysławiać Pana; abym nie miał już innego serca – prócz Twojego – bym mógł kochać Boga miłością czystą i żarliwą, jak Ty!
Nie proszę o wizje czy objawienia ani o upodobania lub przyjemności, nawet te duchowe. Tylko Ty widzisz jasno pomimo ciemności; Ty smakujesz w pełni, bez goryczy. Tylko Ty tryumfujesz w chwale po prawicy Twojego Syna w Niebie; Ty panujesz niepodzielnie nad aniołami i ludźmi, i złymi duchami, bez sprzeciwu i, ostatecznie, Ty sama według swej woli rozporządzasz całym bez wyjątku Bożym dobrem. To jest, o niebiańska Matko, najlepsza cząstka, którą otrzymałaś od Pana i której nigdy nie zostaniesz pozbawiona: to napełnia mnie wielką radością. Co do mnie, nie pragnę innej cząstki jak tylko tej, która była Twoim udziałem tu na ziemi: wierzyć, niczego nie smakując ani nie widząc; cierpieć z radością, bez pociechy ze strony stworzeń, umierać nieustannie dla siebie, bez wytchnienia; pracować usilnie dla Ciebie aż do śmierci, bez jakiejkolwiek korzyści, jako najnędzniejszy z twoich niewolników. Jedyną łaską, o którą Cię proszę przez Twoje miłosierne serce, jest to, abym każdego dnia i w każdej chwili mojego życia mógł wypowiadać potrójne Amen („niech się stanie”) – wszystkiemu, coś uczyniła, kiedy żyłaś na ziemi; Amen – wszystkiemu, co robisz teraz w Niebie i chcesz czynić na ziemi; Amen – wszystkiemu, co chcesz w mojej duszy uczynić, aby nie było tam miejsca na nic i dla nikogo innego, poza Tobą, abyś tylko Ty we mnie wysławiała Jezusa teraz i na wieki. Amen.

Różaniec święty – 5 tajemnic (do wyboru: część radosna, bolesna, chwalebna lub światła)

Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu
jak była na początku, teraz i zawsze i na wieki wieków.

Amen

Twój e-mail:
Treść wiadomości:

"Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość," (Kol 3,12)

26 listopada - Dwudziesty drugi dzień przygotowania do zawierzenia