Melchior urodził się około 1584 roku w Cieszynie w rodzinie szlacheckiej. Rod jego trwał przy polskości i katolicyzmie. Wiele członków jego rodu zostało kapłanami, na przykład jego dwaj stryjowie: Jan był biskupem ołomunieckim a Wacław dziekanem kolegiaty w Brnie.
Na studia średnie wyjechał do Wiednia do kolegium jezuitów, gdzie kształciło się wiele Polaków, wśród nich miedzy innymi św. Stanisław Kostka. W 1602 roku został przyjęty do działającej przy szkole Sodalicji Mariańskiej, do której przyjmowano tylko uczniów wyróżniających się pobożnością, oraz pilnością w nauce i zdyscyplinowaniem.
22 maja 1603 roku wstąpił się nowicjatu w Brnie. Razem z nim nowicjat odbywał również Stefan Pongracz, późniejszy towarzysz jego męczeńskiej śmierci. 22 maja 1605 roku złożył śluby zakonne. Według zwyczaju udał się następnie na praktykę nauczycielska do Brna (1605-1606) i do Kłodzka (1606 – 1607), gdzie jezuici mieli swoje kolegia. W 1609 roku rozpoczął trzyletnie studia filozoficzne w Pradze, nie wykazując jednak większych uzdolnień w tym kierunku został skierowany na dwuletni kurs teologiczny. W 1614 roku otrzymał święcenia kapłańskie. Następnie został się skierowany do Pragi, gdzie głosił kazania i spowiadał w języku czeskim, który poznał podczas nowicjatu i studiów w Czechach. Przez kolejny rok pełnił obowiązki kaznodziei we wsi Kopanina oraz powierzono mu prowadzenie bursy dla ubogich studentów. W roku kiedy wybuchła wojna trzydziestoletnia (1618- 1648), Melchior udał się na Węgry i pozostał tam w kolegium jezuickim w Homonnie. 16 czerwca 1619 roku złożył śluby wieczyste i następnie został wysłany do Koszyc razem z Stefanem Pongraczem aby służyć w charakterze kapelanów. Swoja posługę pełnili zarówno wśród wojskowych, jak również wśród małej grupy ludności cywilnej. Melchior służył katolikom – polskim i czeskim, Pongracz - węgierskim.
5 września 1619 roku protestanckie wojska siedmiogrodzkie pod dowództwem Jerzego Rakoczego wkroczyły do Koszyc. Rakoczy od razu wydal rozkaz aresztowanie trzech księży katolickich, dwóch jezuitów, Melchiora Grodzieckiego i Stefana Pongracza oraz kanonika z Ostrzyhomia, Chorwata ks. Marka Kriża a rada miejska postanowiła ich zamordować. W nocy z 6 na 7 września wszyscy trzej księża byli okrutnie torturowani i zabić, a ich ciała wrzucono do kloaki. Wieść o haniebnej zbrodni obiegła szybko Koszyce, kraj i Europe wywołując oburzenie i zgorszenie, nawet wśród protestantów. Ciała męczenników wyciągnięto z kloaki i pochowano na uboczu. Jednak dopiero w 1620 roku książę Bethlen wydał szczątki zamordowanych kapłanów katolikom i spoczęły w kościołku Franciszkanów w Also-Sebes. Wkrótce grób zasłynął łaskami i zaczął przyciągać wiernych. Relikwie były kilkakrotnie przenoszone a obecnie znajdują się w klasztorze ss. Urszulanek w Trnawie.
Już w 1628 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Niestety, sprawa przeciągnęła się aż do 15 stycznia 1905 roku, kiedy to papież św. Pius X ogłosił męczenników błogosławionymi a w 1995 roku zostali kanonizowani przez św. Jana Pawła II.
Źródła:
http://www.brewiarz.katolik.pl/czytelnia/swieci/09-07a.php3
https://modlitwawdrodze.pl/patron-dnia/patroni-wrzesnia/7-sw-melchior-grodziecki-sj
https://www.przymierzezmaryja.pl/sw-melchior-grodziecki-meczennik-za-wiare,11806,a.html
http://dziennikparafialny.pl/2012/wspomnienie-sw-melchiora-grodzieckiego/