"Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość," (Kol 3,12)
10 września 2024
DZIEŃ PIĄTY
-
Wychowanie patriotyczne
Gdy cię syn zapyta w przyszłości: Co to oznacza? – odpowiesz mu: Pan ręką mocną wywiódł nas z Egiptu, z domu niewoli. Gdy faraon wzbraniał się nas uwolnić, Pan wybił wszystko, co pierworodne w ziemi egipskiej, zarówno pierworodne z ludzi, jak i z bydła, dlatego ofiaruję dla Pana męskie pierwociny łona matki i wykupuję pierworodnego mego syna. (Wj 13,14-15)
Autor Księgi Wyjścia opisuje sytuację, w której syn pyta o znaczenie żydowskiej Paschy. Na pytanie odpowiada mu ojciec, który wyjaśnia, że to, kim dzisiaj są, i to, co posiadają, jest sprawą pamięci o historii, którą przeżyli ich przodkowie.
Podobnie dzisiaj wychowanie patriotyczne dzieci i młodzieży powinno odwoływać się do losów naszych przodków i rzetelnej pamięci historycznej. Patriotyzm nie rodzi się sam. On wypływa z patriotyzmu dawnych pokoleń, które znały wartość słów: „Bóg, Honor i Ojczyzna”. Każda postawa patriotyczna ma swoje odbicie w konkretnych sytuacjach. Prawdę tę wyraził Aleksander Kamiński w książce „Kamienie na szaniec”. Napisał: „Patriotyzm nie polega na przekrzykiwaniu się, kto Polskę bardziej kocha. Rzecz w tym, aby po cichu, z zaciętymi zębami, nieco pochylonym karkiem, ale z podniesioną głową żyć w niej i nie uciekać”.
Krytyka zachowań patriotycznych i rozmywanie tożsamości narodowej to cechy współczesnego liberalizmu. Doświadczenie podpowiada jednak, że człowiek musi mieć swoją ojczyznę. To ona jest prawdziwym domem człowieka. To tutaj żyje jego rodzina, ludzie posługują się tym samym językiem, tutaj spoczywają groby jego przodków. Patriotyzm nie może też być propagowany wśród dzieci jako forma mody. Musi wypływać ze szczerego przekonania, że Polskę otrzymaliśmy w spadku i sami ten spadek mamy przekazać dalej. Aniołowie Stróżowie naszych dzieci, dodawajcie im odwagi w miłowaniu Ojczyzny i wspierajcie w przekazywaniu dobra przyszłym pokoleniom.