"Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość," (Kol 3,12)

J 1, 35-42

Jan stał wraz z dwoma swoimi uczniami i gdy zobaczył przechodzącego Jezusa, rzekł: «Oto Baranek Boży». Dwaj uczniowie usłyszeli, jak mówił, i poszli za Jezusem.

Jezus zaś, odwróciwszy się i ujrzawszy, że oni idą za Nim, rzekł do nich: «Czego szukacie?» Oni powiedzieli do Niego: «Rabbi! – to znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz?»

Odpowiedział im: «Chodźcie, a zobaczycie». Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego. Było to około godziny dziesiątej.

Jednym z dwóch, którzy to usłyszeli od Jana i poszli za Nim, był Andrzej, brat Szymona Piotra. Ten spotkał najpierw swego brata i rzekł do niego: «Znaleźliśmy Mesjasza» – to znaczy: Chrystusa. I przyprowadził go do Jezusa.

A Jezus, wejrzawszy na niego, powiedział: «Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazywał się Kefas» – to znaczy: Piotr.

Święty Jan pisze, że Syn Boży objawił się, aby zniszczyć dzieła diabła, to znaczy udaremnić jego działanie w życiu człowieka. Największym zaś dziełem diabła jest w naszym życiu wmawianie nam, że zło jest dobre, że śmierć jest życiem, kłamstwo prawdą, a grzech największym dobrem i szczęściem człowieka. Już od początku, to znaczy od stworzenia świata diabeł stara się oszukać człowieka, wmawiając mu, że Bóg jest tak naprawdę nieprzyjacielem naszego życia, że chce dla nas źle, że zabrania nam wszystkiego, zwłaszcza tego, co przyjemne. To pierwsze oszustwo stało się podstawą do zniszczenia najpiękniejszej relacji między nami, a Bogiem. Zniszczenie to może za mocne to słowo, ale na pewno zachwianie tej relacji. Zły pracuje nieustannie nas naszym potępieniem, używając przede wszystkim fałszywego obrazu Pana Boga. Dlatego po grzechu pierworodnym Bóg zapowiedział ludziom, że ześle im Zbawiciela, którym stał się Jezus Chrystus, Jego Jednorodzony Syn. Jezus przychodząc na ten świat, przyszedł nie tylko nas zbawić, co oczywiście jest najważniejsze, lecz przyszedł także po to, by pokazać nam prawdziwy obraz Ojca i Jego intencje względem nas, które to są intencjami pokoju, dobroci i miłości. Widząc Jezusa widzimy Boga, który nie chce nas oszukać, zniewalać, zniszczyć, karać, lecz zbawiać, kochać, przebaczać, podnosić z naszych upadków. Nie musimy zatem bać się Boga, lecz tym bardziej Mu zaufać, bardziej niż tym wszystkim podszeptom diabła, który zwodzi nas kłamstwem. Za każdym razem, kiedy popełniamy grzech, przestajemy wierzyć Bogu, który nas kocha, a zwracamy się w stronę zła, które karmi nas kłamstwem. Bo tak na prawdę nasze czyny pokazują do kogo należy nasze życie, to one nas określają. Jeżeli czynimy dobrze, unikając grzechu, to jak mówi święty Jan, trwamy w Bogu i stajemy się Jego dziećmi. Jeżeli popełniamy grzech i trwamy w nim, stajemy się dziećmi diabła, choćbyśmy jak to sobie starali wytłumaczyć czy usprawiedliwić. Nie ma tutaj innej opcji. Mówi też o tym Jezus w dzisiejszej Ewangelii w słowach: chodź i zobacz. Idź i zobacz jak wygląda życie z Bogiem, a następnie porównaj to z życiem w grzechu, z trwaniem w grzechu. Jezus nie opowiada swoim uczniom o życiu z Nim, On ich zaprasza do życia z Nim. Bo poza Bogiem jest tylko grzech i śmierć, której człowiek może doświadczyć wybierając zło, słuchając szeptu Szatana. Jezus zaprasza nas do życia z Nim. Zobaczmy w tej Ewangelii, że Jezus nie mówi, gdzie mieszka, nie podaje adresu, gdyż On nie ma adresu, ponieważ żyje w nas, w naszych sercach, pragnie żyć i mieszkać w naszych sercach, które mogą stać się Jego domem, pod warunkiem, że Mu na to pozwolimy. Jeżeli nie pójdziemy za Nim, to skażemy się na życie w grzechu, które jest jedynie niewolą i śmiercią.

Ojciec Marcin Cwierz, OSPPE

© Milosierni.com 2023

Milosierni13@gmail.com

(+1) 908 476 1477

"Jako więc wybrańcy Boży- święci i umiłowani- obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość," (Kol 3,12)